Arxivlar

“Вафо” достони. Эркин Воҳидов

I Соғинганда излаб бир нишон Қабринг томон мен оламан йўл. Келтирардинг менга бир замон, Энди ҳар чоғ мен элтаман гул. Зулфия — Гарчи йиллар чанги ҳар нега қодир, Мени қилолмади ёдингдан нари. Яна ҳузурингда турибман, шоир, Қўлимда бир қучоқ баҳор гуллари.   Ажаб, қатра ёш йўқ бу кун кўзимда, Кўксимда йўқ зарра аламдан тугун. Ғам эмас, шодлик бор, қара кўзимда,...
Read more


Светлана Сомова. Рус шоираси.

Ўзбекистон қизига (Шоира Зулфияга) Бу кўзларми, қора чарос ё? Бундоқ кўзлар этса мубтало Ғазал битиб шоир бўлурлар, Хаёлларга асир бўлурлар. Ниҳол қаддинг елда тебранган Қизил гулнинг нозик бир банди. Ё қирдаги оқ лоламисан Тошкент боғин эрка дилбанди? Сочинг қора шаршара мисол, Нигоҳингда ўктамлик, ғурур, Хулқингдаги соф тийнат, жамол Халқинг феъли мужассамидур. Не толедир: буюк бир шодлик Бахш этибди бу она диёр:...
Read more


Тонг куйчиси. Миртемир

Ўзбек шеъриятида Зулфия деган номнинг чақнаб пайдо бўлиши — тонг юлдузининг туғилишига тенг воқеа бўлгани ҳануз эсимда, ўша тонгнинг ўзидай рост ва ёрқин бир ҳақиқат бу ўзи! Чигилликлар, тортишувлар, изланишлар тўлиқ бир паллада янги ва умидбахш бир садо, ёқимли бир соз жаранглаб кетган эди-да. Ўша кезда аёл зотидан қўлига қалам олганлар саноқли ва пайдо бўлиб улгурмайин сўниб қолар, ижодлари ҳам...
Read more


Лиана Даскалова, Болгар шоираси.

ЗУЛФИЯГА Қора зулфларингда баҳор атри бор, Жон ўртар сен ишқ деб созлаганда тор, Илҳом парисин-да сенда кўнгли бор, Шундан лирикангга ёшлик шавқи ёр, Қора зулфларингда баҳор атри бор…


Ибройим Юсупов. Ўзбекистон ва Қорақалпоғистон халқ шоири.

Ўзингизни асранг бузуқ ҳаводан Бузуқ кўрдим бугун ҳаво авзойин, Кўчада ёқимсиз шамол изиллар. Уй қошида, боққа кеч кирган сайин Шоирам бир ўзи ўйчан кезинар.   Унсиз кузатади улкан чинорлар Япроқларин сочиб унинг пойига. Майналар чағ-чағлаб қайдадир йиғлар, Қарғалар қағиллар анҳор бўйида.   Гул мавсуми тугаб, оёқлабди ёз. Кузга гал келганин ўйларим маҳзун? Ўкинч сўқмоғида бевақт синган соз — Армонини тинглаб, титрарми дилхун?...
Read more


Зулфиябегимга. Ғафур Ғулом

Умрларча давом этсин Ватан уфқида парвозинг, Замон акси садосидек жаранглаб турсин овозинг.   Асрларнинг нидоси янграган ҳар парда — сатрингким, Ҳаётий шашмақомлардир юрак зарбига тенг созинг.   Увайсий, Нодира, Зебуннисо, Меҳри, Махастийлар Тузатган анжуманнинг машъалидир фикри мумтозинг.   Ҳамиша сен қалам олганда халқлар толеин кўзлаб, Узун тонглар мусаффо ақлу идрок бўлди ҳамрозинг.   Қанотланган умид, иқбол эрур ҳар шеърким ёздинг,...
Read more


Виталий Качаев

Зулфия эккан кўчат Оқ булут қанотида, Шамоллар қўшиғида Африка тупроғида Кўчат ўтказди шоир… У кўчатнинг томири Тошкент қалбига туташ. Шоир шеьр ўқир экан Мисрлик, Сомалилик Қизлар сари талпинар, Барг ёзади чинор ва Худди бўлиқ тупроққа Интилганидай илдиз Талпинади ёш дарахт… Бўз ерда, қақроқ ерда Томир отар, чирмашар Зулфия эккан дарахт. Шоир жўнаб кетаркан, Занжи қизлар боқар шод: Кун қиздирган маконда Куртак...
Read more


Зулфиябегимни ёдга олиб… Суйима Ғаниева

Бир умр кўзимда турасан. Зулфия Мен Зулфия опа билан кўп учрашганман, сафарларда бирга бўлганман, бу нозиктабиат, саришта аёл, шуҳратли шоира, қайноқ меҳрли устоз ва мураббия билан бўлган суҳбатлардан кўп нарса уққанман, ўрганганман. Ёниқ ҳавас билан қарар эдим Зулфиябегимга. Бир неча мақолаларимни Зулфия опа хоҳишларига кўра ёзган ҳам эдим. Зулфия опа билан ҳар мавзуда — илмийми, адабийми, ярашиқли либосларми, лаззатли таомларми,...
Read more


«Дружба народов» журнали мухбири Александр Наумов билан суҳбат.

Ҳаёт ва сўз — Сизнинг халқаро «Нилуфар» мукофоти лауреати бўлганингиз умумадабиёт ҳаётида катта воқеадир. Менинг фикримча, бу — ўзингизнинг ижодий фаолиятингизда ҳам муҳим ҳодиса бўлди. Маълумки, «Нилуфар» мукофоти «озодлик ва миллий мустақиллик йўлида, империализм ва мустамлакачиликка қарши курашни акс эттирувчи энг яхши асарлар учун» берилади. Сизга бу мукофотни аниқ бирон китобингиз учун беришдими ё умуман адабий-ижтимоий фаолиятингиз учунми?   Менимча,...
Read more


Шоиранинг ҳаёт қўшиғи. Эркин Воҳидов

Шоирлик нима? Минг йиллардан қолган бу саволга ҳар бир давр ўз жавобини беришга интилади. Дарҳақиқат, у ҳунарми, санъатми? Тафаккурни лол қилувчи сеҳрми? Ва ё ҳеч ким ҳеч қачон англаб ета билмас мўъжизами? Бир замонда шоирликни жоду деб атадилар, одамларни ҳақ йўлидан оздиргувчи куфр дедилар. Бошқа бир замонда уни пайғамбарлик даражасига кўтардилар. Бир даврда шоирликни тарғиботчилик-ташвиқотчилик деб англадилар, бошқа бир даврда...
Read more