Ҳадя этай. Еркеш Иброҳим

… Мен она ўлкамда гулшан оралаб,

Сўзга сўз қўшгандай гуллар саралаб,

Миниб Кўкчатовнинг ҳур шамолига

Чиқурман Зулфия истиқболига.

Бу соф ҳавони ул бол каби тотсин,

Бу гўзал қирлардан  маҳлиё ўтсин,

Ҳеч ким битолмаган бир қўшиқ битсин,

Бу юрт сувратини юракда элтсин.

Ошарман булутга туташ тоғлардан,

Муздай сувлар олиб шўх булоқлардан,

Бахмал ўтовлардан, кўк ўтлоқлардан

Унга туҳфа элтай кўп йироқлардан.

Яна ҳадя этай тип-тиниқ бир кўл.

Сувлари жимирлаб турсаю мил-мил,

Ярадор бир оққуш бошида нуқул

Жуфти чарх урганча сўраса кўнгил…

Унга ҳадя этай тип-тиниқ бир кўл.